Pochodzenie: Bliski Wschód/Indie
Wyskość: 60-90 cm.
Siew: wiosna (na rozsadę już w marcu, do gruntu najkorzystniej w kwietniu)
Stanowisko: słoneczne, gleba przepuszczalna, przeżyje suszę, nie lubi podmakać, nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych.
Rozstaw: 30-40x15 cm
Kwitnie: lipiec-sierpień
Krokosz barwierski jest dość ciekawą, jednoroczną rośliną, ma wiele różnorodnych zastosowań. Niegdyś stosowany jako podróbka szafranu z którym nawet nie jest spokrewniona, obecnie ma zastosowanie w kuchni, szczególnie węgierskiej do barwienia zup, ciast oraz napojów. Stosowany jest w przemyśle winiarskim, cukierniczym i farmaceutycznym.
Jako przyprawa służą płatki kwiatów (Flos Carthami). Ozdznacza się ledwie wyczuwalnym, ale miłym zapachem i lekko gorzkawym zapachem. Płatki mają barwę jasnopomarańczową, ale gdy je wysuszymy przybierają szkarłatny kolor. Zbiera się je w okresie kwitnienia (lipiec-sierpień) i suszy w przewiewnym i zacienionym miejscu.
Oprócz przyprawy, krokosza można także wykorzystać do innych celów. Olejek z nasion pomaga w pozbyciu się niechcianego owłosienia. kwiaty natmiast dostarczają żółtego i czerwonego barwnika do tkanin, a wymieszane z talkiem tworzy róż. W starożytnym Egipcie natomiast używany był do wyrobu tłustej szminki. Ma też wiele zastosowań leczniczych o których można poczytać tu.
Liście: Owalne, kolczaste
na brzegu, miękkie.
Łodyga: Sztywna, biaława,
błyszcząca i bruzdowana
Kwiaty: Zebrane w okazałe
główkowate kwiatostany
barwy żółtopomarańczowej.
Zawierają barwnik - kartaminę,
która dobrze rozpuszcza się w
alkoholach, natomiast w wodzie się
nie rozpuszcza.
Owoce: Białe i błyszczące
niełupki, zawierają około
32-40% tłuszczu.
Korzeń: Raczej cienki, wrzecionowaty.
Nie wskazane jest spożywanie dużych ilości krokosza w trakcie ciąży.
.
