Jak kwitnie mango?

Dzień dobry!

Podczas pobytu w ogrodzie botanicznym w Hong Kongu udało mi się (co prawda z lekkim opóźnieniem, ale jednak) zaobserwować kwitnące mango. Również w zeszłym roku w singapurskim ogrodzie obserwowałam kwitnące mango indyjskie (Mangifera indica), jednak drzewo było niezbyt reprezentatywne. Dlatego pozwolę sobie zebrać wszystkie zdjęcia z kwitnącymi mango w jeden post!

Trochę o kwiatach

Jak wspominałam w poście o uprawie, aby mango zakwitło w gruncie musi mieć ponad 10 lat, jednak ta zasada w uprawie domowej raczej się nie sprawdzi. Należy wziąć poprawkę na to, i przypuścić, że roślina będzie potrzebować dwa razy tyle czasu lub nawet nigdy nie zakwitnie. Co do pozostałych informacji na temat kwiatów mango zdążyłam się trochę bardziej dokształcić i w tym poście są bardziej aktualne dane. ;)

Kwiaty rodzaju Mangifera , źródło: plantillustrations.org

Dojrzałe drzewo kwitnie raz do roku, ale bardzo obficie (co zresztą widać na zdjęciu poniżej). Kwiaty pojawiają się na szczytach gałązek, gdzie tworzą duże, wiechowate kwiatostany, mogące osiągać nawet do 40 cm długości. W zależności od odmiany wiechy różnią się wielkością i ilością kwiatów, ale ich liczba w kwiatostanie waha się od 200 do nawet 4000! Imponujące! :)

Pojedynczy kwiat jest drobny, osiąga 6-8 mm średnicy, gdy jest w pełni otwarty. Kielich rozpostarty, drobno owłosiony, złożony z pięciu jajowato-lancetowatych działek. Płatki lancetowate, lekko wklęsłe, niewielkie, bo długości 3-4 mm. Płatków w jednym kwiecie jest pięć, mają barwę białą, z pomarańczowymi smugami na powierzchni. Ważną informacją jest to, że kwiaty te są poligamiczne, czyli jednocześnie męskie i żeńskie.

Bazą kwiatu jest półkolista tarcza o średnicy 2 mm. Na niej znajduje się zalążnia szeroka na 1 mm, wysoka na 2 mm. Z jednej strony znajduje się narząd męski - pręcik, równie mikroskopijny co reszta kwiatu - długim na 1-2 mm, na którego szczycie znajduje się czerwonawo-fioletowy pylnik. Zdarza się, że kwiat zawiera dwa słupki, choć normą jednak jest jeden.

Pokrój przekwitniętego mango w Hong Kongu

Zapylanie

Ciekawostką jest to, że wielu autorów i botaników przed 1920 rokiem uważało, iż mango indyjskie zapylane jest w niemal 90 procentach przez wiatr. Roślina ta jednak nie ma typowych dla roślin wiatropylnych przystosowań, a wręcz przeciwnie, posiada kilka udogodnień dla owadów.

Przede wszystkim kwiaty mango nie zawierają zbyt dużo pyłku (który u roślin wiatropylnych jest produkowany w ilościach hurtowych, by nadrobić straty w transporcie). Jest on dość lepki, przez co jego przenoszenie przez wiatr jest utrudnione, szczególnie podczas wilgotnego dnia. Znamię słupka również nie posiada żadnych udogodnień do przechwytywania pyłku, co oznacza, że ktoś pomaga w rozmnażaniu tego gatunku :)

Dlatego też częstymi gośćmi na kwiatach mango są przez różne owady - muszki, pszczoły, osy, motyle czy nawet żuki/chrząszcze. Mimo częstych wizyt, zapylone zostaje około 20% kwiatów, prawdopodobnie pyłkiem z tego samego kwiatu, stąd też nie wymagane jest zapylanie krzyżowe.

Pierwszym objawem zapylenia jest powiększenie słupka w mały zielony bąbel. Powoli owoc rośnie i dojrzewa, co zazwyczaj zajmuje 3-5 miesięcy w zależności od odmiany.

Mam nadzieję, że spodobał się Wam post, dajcie znać w komentarzach co myślicie o mango i jego kwiatach! Dajcie też znać, czy uprawiacie mango! :)

Źródła:
http://homeguides.sfgate.com/long-blossom-fruit-mango-tree-58667.html
https://chestofbooks.com/gardening-horticulture/fruit/Tropical-And-Subtropical-Fruits/The-Mango-Flower-And-Its-Pollination.html
http://www.backyardnature.net/mexnat/mango.htm