Dzień dobry!
Dziś post gościnny, zatem o nieco innej tematyce - o roślinach owadożernych, napisany przez autora strony Mięsożerne Cuda, któremu bardzo dziękuję za tekst i zdjęcia. Jeśli więc jesteście zainteresowani tematem polecam zajrzeć :)
Dlaczego w ogóle powstało coś takiego jak rośliny owadożerne? Po co to robią?
Odpowiedź na to pytanie staje się prosta po zapoznaniu się, jaki wspólny czynnik środowiskowy je łączy, a jest nim jałowe środowisko, ubogie w konieczne do wzrostu i rozwoju składniki pokarmowe, głównie chodzi o azot i fosfor.
 |
| Kwiat rosiczki |
Gdzie występują rośliny mięsożerne?
Rosną głównie na terenach obfitujących w wodę. Przykładowo, muchołówka występuje na bagnach Stanu Karolina (USA), rosiczki to bardziej kosmopolityczne organizmy i występują wszędzie poza obszarami biegunów. Od rosiczek strefy tropikalnej po nasze polskie rosiczki klimatu umiarkowanego. Preferują gleby zasobne w wode, ale są i takie, które przystosowały się do okresowych susz np. rosiczki pigmejskie.
Niektóre rośliny mięsożerne występują w postaci epifitów lub litofitów (skaliste podłoże). Dzbaneczniki rosną głównie na drzewach wilgotnych lasów równikowych, gdzie z racji parudziesięciu metrów do podłoża brak im żyznej próchnicy. Niektóre dzbaneczniki rosną na skałach, zboczach górskich. Jeszcze inną klasę roślin mięsożernych stanowią rośliny wodne niektóre pływacze oraz aldrovanda, gdzie znowu woda nie zaspokaja potrzeb na pierwiastki biogenne.
Z tego właśnie powodu rośliny te na drodze ewolucji wykształciły bardzo zmyślne pułapki i mechanizmy umożliwiające zdobywanie pierwiastków biogennych z innego źródła jakim są przykładowo owady.
 |
| Owadożerny liść rosiczki |
Jak rośliny łapią owady?
Taka muchołówka zwabia owady ubarwieniem i obietnicą nagrody w postaci nektaru a gdy owad już siądzie na pułapce i się w niej rozgości zlizując nektar dojdzie do zatrzaśnięcia pułapki. Dochodzi do niego na skutek podrażnienia włosków czuciowych a następnie w wyniku skomplikowanego szeregu reakcji biochemicznych w których bierze udział kwas indolilo-3-octowy (Teoria wzrostu kwasowego) dochodzi do zmian w ciśnieniu turgorowym w blaszkach pułapki i ostatecznie zamknięcia pułapki. A wszystko to trwa tylko "mgnienie oka".
 |
| Polująca kapturnica :) |
To był krotki opis najciekawszej i najefektowniejszej pułapki. Pułapki dzbanecznika są dużo bardziej pasywne. Tam owad wpada do cieczy trawiennej w której się topi, podobnie u cefalotusa i kapturnicy purpurowej. Inną rośliną z zdolnością do szybkiego ruchu jest rosiczka. Zazwyczaj nie jest to tak efektowny ruch jak u muchołówki jednak liść zawija się wokół ofiary, a u rosiczki Burmannii trwa to nawet 4 minuty, kiedy u przylądkowej często parę godzin.
Następnie po schwytaniu zaczynają trawić owada za pomocą odpowiednich enzymów trawiennych np. proteazy i fosfatazy. W wyniku ich działalności po owadzie zostaje tylko jego zewnętrzny szkielet, którego roślina nie jest w stanie strawić a miękkie części owada zostają strawione i wchłonięte przez roślinę.
 |
| Dzbaneczniki |
Może troche długo, ale myśle że treściwie, jeżeli chcesz dowiedzieć się jak je hodować w domu to daj znać i odwiedź moją stronę gdzie zobaczysz więcej materiałów!
Pozdrawiam - Mięsożerne cuda na Facebook
